شناسایی عوامل محدودکننده موثر بر صادرات کالاهای فنآور محور

براساس سند ملی توسعه صادرات غیرنفتی که در راستای سند چشم انداز بیست ساله کشور تدوین شده است، سهم محصولات و خدمات فناوری پیشرفته از کل صادرات کشور در پایان برنامه هفتم توسعه و افق چشم انداز 1404، باید به 50 درصد از کل صادرات کشور برسد. این محصولات ارزش افزوده بالاتری را نسبت به سایر محصولات ایجاد می­نمایند و با توجه به سهم دانش در تولید این محصولات، کپی برداری و ایجاد رقیب برای آنها در بازار دشوارتر بوده و لذا می­توان با اطمینان بیشتری در خصوص حضور طولانی مدت و یا مستمر آنها در یک بازار سخن گفت. لذا، در این تحقیق شرکت­های فنآورمحور صادرکننده پارک فناوری پردیس که زیرمجموعه معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری می­باشد مورد مطالعه قرار گرفته­اند. در این تحقیق با استفاده از روش آمیخته اکتشافی، عوامل محدودکننده موثر بر صادرات کالاهای فنآورمحور با استفاده از پژوهشی کیفی از طریق روش تحلیل محتوای کیفی جهت­دار در چهار مقوله (سیاسی، مالی، دولتی و شرکتی) شامل 21 عامل، شناسایی شده و سپس به منظور تعیین روابط بین عوامل در دو روش مدلسازی ساختاری تفسیری و روش دیمتل که از رویکردهای مدلسازی نرم می­باشند، پیاده­سازی گردیده است که روابط علی و معلولی عوامل و همچنین مدل سطح­بندی شده ساختاری تفسیری آنها استخراج شده و در نهایت با مطابقت نتایج بدست آمده از هر دو روش، عوامل مربوط به خوشه مالی و سیاسی به عنوان مهم­ترین موانع توسعه صادرات کالاهای فناورمحور شناخته شده است.